Rondje Zweden

Na anderhalf jaar sleutelen aan de Nirvana, wordt het tijd om ervan te gaan genieten. Kim en Anne zijn nog van de leeftijd dat een tijdje school missen nog kan. En wij hebben of 15 jaar vakantiedagen gespaard of zitten tussen twee functies in. Kortom tijd om er 3 maanden op uit te trekken. Omdat we met Anne en Kim niet dagen aan een stuk willen varen besluiten we als reisdoel Scandinavië te kiezen. Oké het weer kan wat minder zijn als in Spanje maar dat nemen we op de koop toe. Op deze pagina willen we, indien we er “zin an” hebben een impressie van onze tocht geven.

De eerste dagen: regen, regen en regen

Iedereen op mijn werk weet het; als Niersman op vakantie gaat dan is het slecht weer. Gelukkig gaat deze waarheid ook deze keer op. Terwijl het in Spanje 30 graden is, komt het hier met pijpenstelen uit de lucht. We besluiten maar effe thuis te blijven tot de vooruitzichten een beetje beter worden.

Gelukkig kunnen we erom lachen en gaan lekker verder met onze voorbereidingen voor de reis. Het uittesten van de nieuwe kamera en nog veel meer. Petra reist zondag nog een keer extra naar de boot om het bekende proviand aan boord te brengen. We liggen wel 10 cm lager.

We besluiten op maandag 29 mei toch maar te vertrekken naar Lelystad alhoewel de vooruitzichten nog steeds belabberd zijn. Dinsdag zou de slechtste dag zijn en daarna kan het alleen maar beter worden.

Dolfijnen in zicht!

Buiten windkracht 7 uit het noorden, middagtemperatuur van 12 graden en wij zien dolfijnen. Nee, niet tijdens het varen, maar in het Dolfinarum te Harderwijk. Leuk voor de kids en dus ook voor de ouders. De 3D piraten film was een beetje te eng, maar de komische zeehonden show en later ook de kunsten van de dolfijnen maakte dat meer dan goed. Ook het onderwater uitzicht was schitterend. Lekker zo’n dagje. ‘s avonds bij het bekijken van de weerberichten, begrepen we dat het vrijdag pas beter zou worden. en passant werd ook nog een koude record gebroken. We hebben lekker wat klussen gedaan, hebben de binnenspeeltuin in Lelystad bezocht etc.

Vertrek

Vrijdag 2 juni uiteindelijk vertrokken uit Lelystad. Het weer was reeds een week onder invloed van een bijna stationaire hoge druk gebied boven de Britische eilanden. Later zal blijken dat ditzelfde hogedruk gebied het weerbeeld voor de komende twee weken zou bepalen. Dit betekend dat de wind noordelijk was en bleef. Das niet zo handig als je naar het noorden wil. De eerste bestemming was dan ook op kruisend naar Enkhuizen. De ouders van Emma hadden hier hun boot liggen, wellicht leuk om hun nog even te zien. Vanwege het pinksterweekend hadden zij ook een vaarwekend gepland, kortom dit kwam goed uit. ‘s avonds lekker gegeten in de mastenbar. De volgende dag met bijna geen tegenwind gezamenlijk opgevaren naar Hindenlopen. Kortom motoren en gelukkig nog even een lekker stukje zeilen. Na een lekker visje en nog even gezwommen te hebben, snurken.

De volgende ochtend moesten de dames weer afscheid nemen, zij gingen richting Medemblik en wij op naar het noorden, dit keer werd het Harlingen. Je raad al waar de wind vandaan komt, juist lekker opkruisen dus. Eindelijk het zoute water van het wad.

In Harlingen liggen we in de binnenhaven, tegen de kade. We maken dankbaar gebruik van de planken die er liggen om aan de stalendamwand met een getijverschil van 1,5 meter aan te leggen. De volgende ochtend ontdekken we een flinke plas water in de ‘badkamer’, hoe kan dat nu ? Lekkage aan het toilet of erger aan de afsluiters ? We komen er pas ‘s middags achter wanneer het water rijst blijven de landvasten haken achter de geleideijzers aan de wal. Dat is vannacht ook gebeurd en heeft de Nirvana een stukje onder water getrokken, waardoor ons toilet overstroomd is ! Oorzaak gevonden en geluk gehad dus.’s middags vroeg op het tij vertrokken naar Vlieland. Windje 5 tegen. We besluiten om dit voorlopig maar op de motor te doen, gezien de smalle vaargeul. We krijgen bakken met water over. Alles zout. Het is behoorlijk koud en we zijn dan ook blij als we lekker in de luwte van de haven van Vlieland kunnen profiteren van een net doorbrekend zonnetje. Er wordt gewaarschuwd voor nachtvorst !

We bekijken de weerkaarten en hakken de knoop door. Het blijft voorlopig een noordelijke wind, das niet zo handig als naar Noorwegen wil. We besluiten dus om eerst het Noord-Oostzeekanaal te pakken en dan via Denemarken naar Zweden te geraken. De volgende dag dus vertrekken voor een tocht met lichte wind door de Duitse bocht.

Door de Duitse bocht

Je merkt dat de kids langzaam gewend raken aan het boot leven. Op Vlieland wordt onmiddellijk vriendschap gesloten met diverse kinderen op de steiger. Visjes vangen, zelf boot op en af. We maken kennis met de Zwerver uit Hoorn met twee jochies die ook voor 3 maanden richting Zweden vertrekken. Kortom we zijn niet de enige, wellicht komen we ze nog tegen onderweg. We besluiten om 14:30 te vertrekken, met tegenstroom dus het Stortemelk uit. We doen dit om dat we zeker het tij op de Elbe mee willen hebben. We moeten daar de volgende dag om 16:30 zijn. Ruim 130 mijl tot de monding van de Elbe en een snelheid van 5 knopen moet voldoen. Deze snelheid halen valt echter niet mee met de wind die we hebben. We moeten langdurig op de motor varen om de gewenste snelheid te halen. Wanneer de kids naar bed gaan, vangen wij ook aan met wachtlopen. Het is een rustige tocht, Met behulp van de AIS ontvanger kunnen we de scheepvaart in de omgeving keurig monitoren, een geweldige aanvulling. hoe dichter we bij de Elbe monding komen des te meer jachten we zien, allemaal met het zelfde tij de Elbe op. We besluiten dat het bij Cuxhaven wel even genoeg is. De volgende ochtend controleer ik de motor en constateer dat er wederom water in de motor staat. De derde keer nu, we zijn niet blij. Gelukkig weten we het probleem snel op te lossen echter de permanente oorzaak en oplossing moet bij onze gewaardeerde installateur vandaan komen. Deze gebeld en aan het nadenken gezet

.

Bij het volgende opgaande tij varen we door naar Brunsbuttel, de ingang van het NO kanaal. Hier bunkeren we voedsel en diesel om vervolgens op weg te gaan op het 100 km lange kanaal. Stuurautomaat erop en gaan. De dames slaan aan het werk en toveren koekjes uit de oven. Een lekkere nasi maaltijd aan dek tijdens het motoren. De temperatuur is inmiddels aangenaam geworden, ideaal dus. Kids naar bed en vlak voor donker leggen we aan in een verenigingshaventje te Rensburg. “s ochtends ontbijten we lekker aan een picknick tafeltje en genieten van het lekkere weer en de vriendelijkheid van de mensen in de verenigingshaven. De resterende 40 km tot de sluis bij Holtenau zijn nu zo afgelegd. We meren af in een gloednieuwe jachthaven te Laboe (vlak bij Kiel).

De Oostzee

Laboe is een redelijk toeristisch oord, voornamelijk bekend om zijn gedenkteken voor de gevallen U-boot slachtoffers. Er zijn hier heerlijke stranden, echter wat schets onze verbazing je moet euro’s schuiven om het strand op te mogen ! ‘s avonds breekt de gezelligheid pas echt los Duitsland speelt de openingswedstrijd voetbal en wint van … De remmen gaan los en er wordt luid toeterend door de straten gereden. De volgende dag vertrekken we bestemming Denemarken, we hebben het plan opgevat om eerst maar eens naar Langeland te varen, we starten met voor de wind het Kieler fjord uit en we eindigen met scherp aan de wind bij Bagenkop, een klein vissershaventje op de uiterste zuidpunt van Langeland. Wel een lekkere dag zeilen na la dat motoren van de afgelopen paar dagen. Je merkt gelijk dat we in Denemarken zijn. Hier is me n gewend aan lange slanke boten. Kortom de eerste aanlegprocedure verliep niet geheel vlot, als je te korte landvasten hebt. Dit gebeurd ons niet meer is ons voornemen. Bagenkop kun je prima liggen, er is alleen niet veel te beleven.

De wind is ZO we besluiten daarom om tussen Lolland en Sjaelland door te varen in plaats van de de Fehmarn Belt te nemen. Prima zeilweer, we steken met een knoop stroom in de rug de grote belt over en komen in wat ondieper water terecht. Petra heeft het “onbewoonde” eiland Vejro op het oog om daar te overnachten. Rond 4 uur komen we daar aan. Helaas, haventje wegens verbouwing afgesloten. hmm helaas, een blik op de kaart doet ons besluiten naar Femo te varen, een uurtje verder. De wind is inmiddels verdwenen en op een spiegelglad zeetje zien we een dolfijn, waarschijnlijk een bruinvis vrolijk spelen. Een geweldig gezicht. Vlak voor het eiland een smalle aanloop en vervolgens liggen we in een prima haventje. De barakken langs de kant zien er niet uit, maar er staat een prima sanitair gebouw. De Denen zitten gezellig met een pot bier langs de haven, tot ‘s avonds laat en dat begint ‘s ochtends al weer voor het ontbijt. Carlsberg en Tuborg hebben een goede thuisbasis !

We kunnen nu verder via de Gronsund of via de Ulvsund. De Gronsund betekend een flink eind omvaren waneer we richting Kopenhagen willen. De Ulvsund is zeer ondiep vaarwater, met een max diepgang van 2 meter. Gelukkig steken we 1,90 dus dat moet makkelijk kunnen ;-). We besluiten dus voor de Ulvsund en varen deze dag door een mooie omgeving, net een brede rivier. De haven die we ‘s avonds aan willen doen, Kalvehave, komen we nauwelijks in vanwege onze diepgang. Dit wordt niks dus we besluiten een klein stukje door te varen naar Stege. Een wat grotere plaats op het eiland Mom. Hier liggen we eerste klas in de oude haven. Lekker op het strandje spelen en avond eten met een visje en patat. Gewoon lekker dus. De volgende dag besluiten we om vroeg te vertrekken, de wind is nog rustig maar zal in de loop van de dag toenemen en we moeten nog over het ondiepe gedeelte. Dat gaat het lekkerste zonder golven. Het is nu echt varen op de meter nauwkeurig. De elektronische kaart bewijst hier zijn waarde. Het is wel beboeid, maar het is toch handig om te weten welke kant van de geul het diepste is. We zien één keer op de meter 1,80.maar we komen er doorheen. Het laatste stuk is nu door het diepere water van de Fakse bocht heen, maar pal tegen de wind in.

Kortom motoren, mmm deze begint gek te doen het toerental zakt in. We kunnen niet meer voluit varen en we hopen dat ie het uithoud tot in de haven. Geweldig zo’n nieuwe motor denken we beide. We zien een mooi plekkie en leggen sne l aan. Ik vermoed dat het de brandstoffilters zijn die wellicht vervuild zijn. Dus deze vervang ik en hij is inderdaad niet echt schoon. ‘s middags heerlijk naar het strand, de dames vermaken zich hier uitstekend. De volgende dag waait het windkracht 6 uit noordelijke richting en we besluiten dus gewoon een dag binnen te blijven. We maken een wandeling langs de kliffen naar een oude kalkfabriek en door naar een fort die onder de grond in de grootten is aangebracht. Dit fort is nog een overblijfsel uit de koude oorlog en wordt inmiddels omgetoverd tot museum.

Kopenhagen

De volgende dag vertrekken we naar Kopenhagen. De wind zit in de ZO hoek, en trekt af en toe stevig door 5 tot 6. Dit wordt een ruig ritje. Bij het uitvaren uit de haven blijkt dat de motor nog steeds niet top fit is. We besluiten toch om door te varen, aangezien er waarschijnlijk in Kopenhagen betere faciliteiten zijn. Het wordt een prima zeiltochtje. Kim vond het minder en moest al snel weer overgeven. Daarna is ze naar binnen gegaan en heeft ze liggen slapen. We zien de Oresund brug al van zeer ver liggen. Bij het naderen van Kopenhagen nemen wind en golven af. We varen langs de vuurtoren Northern Rose langs het vliegveld van Kopenhagen en besluiten bij de jachthaven Margretheholm aan te leggen en niet midden in de stad. Dit bied ons wat meer faciliteiten en de busverbinding naar het centrum is prima.  Één van die faciliteiten is vrij gebruik van wifi, vandaar dat ik de site weer eens een update kan geven.

Zaterdag duiken we de stad in, eerst langs de tourist office, voor de nodige kaarten en brochures en vervolgens ons als een echte toerist in een dubbeldekkerbus door Kopenhagen laten rijden. We hebben een schitterend kasteel bezocht met een heerlijk park erbij, waar gelijk  aan het vondelpark iedereen aan het recreëren is. Ook de bekende zeemeermin wordt een bezoek aangedaan. We zijn hier niet de enige busladingen met Japanners moet tegelijkertijd met de meermin op de foto. Kortom het is dringen.

Onze haven blijkt vlak bij Cristiana te liggen. Kopenhage is net als vele steden een vestigingstad. De buitenste slotgracht was eigendom van het leger en werd al tijden niet meer gebruikt. In de barakken hebben zich toen hippies gevestigd die er nu nog wonen. Ze hebben er eigen hutten gebouwd in allerlei vormen en maten en leven daar eigenlijk buiten de wet. Er is zelf een kinderopvang aan de slotgracht. Het enige wat je er niet vindt zijn auto’s. Het is een hele stad op zich geworden. Waar het ook relatief makkelijk is om aan het bekende (neder) wiet te komen is. Een leuk gebied om overdag doorheen te lopen.

Zuid-Zweden

Na 2 dagen zijn we het weer een beetje zat en besluiten te vertrekken richting Zweden. We varen ‘s ochtends weg, tegelijkertijd met een allervriendelijkste Deen die ons nog van alles uitgelegd heeft over het vaargebied. We komen buiten en de motor vertoont nog steeds kuren. We worden er niet goed van. We besluiten om weer terug te gaan en het nu definitief uit te zoeken. Op de haven kontakt gezocht voor een monteur, deze kan pas vanavond, Nederland gebeld voor suggesties. We vermoeden dat het in de brandstof toevoer zit, we gaan derhalve maar zelf aan de slag met het smerige karwei en 2 uur later vindt ik het euvel, een brandstofleiding waar de nodige prut zich verzameld heeft. We bedenken ons geen seconden meer, de dames weer aan boord (die lagen lekker pootje te baaien) en we vertrekken. Omdat het inmiddels 13:00 is en de wind is gedraaid is onze bestemming Ystad niet meer te halen. We komen terecht in een klein plaatsje Limhamn vlak onder Malmo, bij de grote Oresund brug. In ieder geval in Zweden.

We kopen hier kaarten voor de rest van Zweden en besluiten nog een dagje te blijven liggen omdat de wind niet uit de goede hoek komt. Een lekker dagje tropisch zwemparadijs stond op het programma. Met de bus er naartoe helaas, zwemparadijs bleek dicht te zijn, het was 23 juni en dit bleek de dag te zijn van het grote midzomer nacht feest. Alles en iedereen is dan gesloten en viert feest. Dan doen we toch gewoon mee, vlak bij het strand was een kermis opgetuigd met een markt daarbij hier hebben we de hele middag rondgezworven. De dames in Pipi Langkous T-shirts gestoken etc. De dames hadden inmiddels kennisgemaakt in de speeltuin met Thea en Tove, twee Zweedse meisje, hier werden tekeningen en zweedse en Engelse worden mee uitgewisseld.  We besloten de volgende dag te vertrekken, helaas pindakaas de wind was bijna geheel verdwenen en stond alweer tegen. Kortom dat wordt motoren. De motor ging ‘s ochtends om 7 uur aan en is ‘s middags om 7 uur uitgegaan. We hadden inmiddels wel zo’n 70 mijl afgelegd en zuid -zweden gerond en lagen in een prachtig dorpje Skilingen. In Skilingen kwamen we een Nederlandse platbodem tegen van een Fries die in zijn eentje plus scheepshond (een Stabij) jaarlijks hier rondtrok. Hij was op weg naar Finland.

Wind uit het het noordoosten, dat schiet niet op als je daarheen wilt, maar goed op weg en we zien wel hoever we komen. De wind trekt aan en de korte golfslag helpt ons niet in de goede richting, met een beetje bijsmokkelen ( motoren) komen we aan op het eiland Hano. Een mooi eiland met op de top een vuurtoren. Deze moet natuurlijk bekeken worden van Anne. Anne is inmiddels helemaal vuurtoren gek. Vanaf dit punt heb je werkelijk een schitterend uitzicht over de Hano bocht.

De volgende dag besluiten we maar een klein stukje te varen naar de plaats Karlshamn,  De weersvoorspellingen geven een lage druk gebied aan met een onweer front die over zou trekken. We liggen daar in de oude vissershaven en je merkt dat het landschap hier al ruiger wordt. Terwijl we ‘s middags langs een heel mooi pad en langs een zwembad naar de stad lopen krijgen we de onweersbui over ons hoofd heen. Volgens ons de eerste keer regen sinds Lelystad. We zijn er dus totaal niet op gekleed en lopen als verzopen katten door de stad. Op de vissershaven is ook een rokerij en we eten dan ook overheerlijke zalm en ‘s avonds een heerlijke makreel, hmmm. We besluiten hier nog een dagje te blijven liggen gezien gezien het weer, windkracht 7. Alles gaat hier trouwens in meters per seconden, wat gelukkig met een faktor 2 eenvoudig is om te rekenen in knopen. Het wordt een dagje met zwemmen en klussen aan de boot, ook wel weer eens lekker. De volgende dag gaan we vroeg op weg, om 5:30 vertrekken we. De wind komt uit het westen en neemt toe van 4 naar 5 naar 6. plat voor de wind moeten we een eiland ronden genaamd Utklippan om vervolgens noord-oost richting Kalmar te varen. We scheuren door het water, om 11:30 zijn we reeds bij Utklippan. een klein eilandje wat je alleen met rustig weer kan aanlopen, nu dus niet. We komen onder de bescherming van de Zweedse kust en daarmee neemt de golfslag af, maar de wind niet, die trekt door naar windracht 7 en is zeer vlagerig. We varen met een tweede rif en op een klein puntje fok gewoon 7 knopen. We vestigen een snelheidrecord van 8,8 knopen.

Zuid Oost-Zweden

Rond 18:00 komen we aan in Kalmar en hebben weer zo’n 70 mijl afgelegd. we leggen daar aan in de havenkom, midden in de stad. De dames zien de Mac Donalds, wij weten dus wat we vanavond zullen eten. “s ochtends bezoeken we eerst een groot slot in Kalmar. Er is hier behoorlijk wat gevochten in het verleden tussen de Zweden en de Denen. Dat is hier terug te vinden. De vrouwen gevangenis maakt veel indruk op Kim en Anne. Alles is in schitterende staat hersteld en de ruimtes waar de koning en koningin verbleven zijn ontzettend groot. Na het bezoek aan het kasteel de kaarten voor het Gota kanaal ingeslagen en op weg naar Borgholm. Borgholm ligt op het langgerekte eiland Oland langs de Zweedse oostkust. Borgholm is echt ingesteld op toeristen en toevalligerwijs vinden hier ook kampioenschappen plaats van de X99.  Het is een gezellige boel en we zitten tot laat aan het strand met de muziek van een goede band. De volgende dag wordt het Oskarshamn, we liggen hier een eindje buiten de stad heel rustig maar minder gezellig. Dus door naar Blankaholm. We komen nu in het gebied terecht dat men de skargardar noemt. Allemaal rotsen boven water maar ook onder water, overal eilandjes met dennen en berken begroeiing baaien, in een woord “schitterend”. We varen hier door heen met een rustig windje en besluiten één zo’n fort wat dieper in te varen en komen dan dus aan in Blankaholm.  In Blankaholm was vroeger een houtzagerij gevestigd, deze is in 1979 gesloten en daarmee zal het werk hier verdwenen zijn, men probeert middels toerisme weer wat geld in het laatje te krijgen. We treffen een lange steiger aan met een internetcafe over de steiger heen. 5 boten afgemeerd aan de steiger en allervriendelijkste havenmeester, annex hoofd toeristenbureau, restaurant etc. Het wordt ‘s avonds lekker barbecueën op hun terras, met uitzicht op de natuur. We besluiten nog een dagje te blijven liggen en huren een Canadese kano en peddelen als indianen langs de eilandjes en picknicken op een rots. Ik pleeg ‘s ochtends nog wel eens wat aan de conditie te doen, de hele dag stil zitten op een boot met mooi weer is niet echt actief. Dit keer kwam ik onderweg een hert tegen. Op een afstand van nog geen 50 meter keken we elkaar aan en vervolgens besloot zij het hertenpad te nemen en sprong rustig weg. Heerlijk zo’n natuur.

Het weer is al enige dagen uitstekend, ‘s nachts geen wind en overdag een windje 3 tot 4, de temperatuur ligt ‘s middags boven de 30 graden. Kortom het is echt warm. Dit weer wordt veroorzaakt door een hoge druk gebied dat zich boven Scandinavie en of West-Rusland ontwikkeld en zich daar stabiliseert. Dit gebeurd hier regelmatig en dan is het zo voor 2 weken perfect weer. Wij genieten er gewoon van !

De volgende dag wordt het Vastervik, een stadje aan wederom een Fjord wat bekend is om zijn muziek festival. Hier is een van de leden van ABBA geboren en hij zorgt ervoor dat de muziek festivals gesponsord worden . Helaas is er nu geen festival maar wel een zwembad waar we verkoeling zoeken voor de hitte. We eten ‘s avonds een Pizza op een terras en zitten toevallig naast een Nederlandse familie met 2 kids, die anderhalf jaar geleden gemigreerd zijn naar Zweden. Leuk om hun verhaal zo te horen. ‘s avonds vissen we nog wat splinters uit de voet van Anne, de hele haven heeft meegenoten.

‘s ochtends schrik ik wakker van twee Duitse boten die vroeg de haven uitvaren. We besluiten ons rustig aan te kleden en te ontbijten voordat we op weg gaan. We gaan op weg en komen even later dezelfde Duitse boten tegen, zij varen terug richting de haven Vastervik, we vragen ons af of er iets gebeurd is. Nadat we gepasseerd zijn draaien ze om en beginnen ons te volgen, een hoop gediscussieer tussen de boten en ze volgen ons nu beide. Nu beginnen we het te begrijpen. Ze hebben geen goede kaart van dit gebied, ze hebben 1,5 uur rondgedoold tussen de rotsen, durfden niet verder en volgen nu een Hollander in de hoop hun door dit gebied te loodsen. We lachen en laten ze volgen.

Er is weinig wind dus we motoren door de Skargarder en besluiten rond het middaguur aan te leggen in Fyrudden. Het is hier druk in de haven, iedereen is aan het bunkeren. Tegen de avond wordt het steeds rustiger in de haven. Vreemd zou je zeggen, zo niet hier iedereen zoekt een anker plekje en overnacht daar, de haven wordt gebruikt om nieuwe voorraden in te slaan. De volgende dag een lekker briesje uit het Zuid-Oosten brengt ons door nog veel meer rotsen en eilanden bij de ingang van het Gota kanaal. Het is een heerlijke dag zeilen, maar wel bloedheet, goed drinken is noodzakelijk. We hadden qua tijd deze kust nog kunnen volgen richting Stockholm en veel meer van de skargarder kunnen zien, we besluiten echter om het Gotakanaal in een wat rustiger tempo te kunnen doen.

Het Gotakanaal

Het Gotakanaal is begin 19e eeuw aangelegd en bestaat voor een deel uit meren, rivier en stukken kunstmatig aangelegd water het kanaal. te samen met Lake Vannern en het  Trollerhammer kanaal wordt hiermee een verbinding gecreëerd tussen West en Oost Zweden. De Denen beheersten in die tijd de ingang naar de Oostzee en hieven behoorlijke tolgelden. Dit was een doorn in het oog van zowel de Hollanders als de Zweden. Dit kanaal was bedoeld om de tolgelden te by-passen. Toen het kanaal echter uiteindelijk gerealiseerd was, waren de problemen met tolgeleden opgelost door een verbond en is het Gotakanaal eigenlijk nooit gebruikt voor commerciële scheepsvaart. In het kanaal zijn zo’n 70 sluizen opgenomen en in het trollerhammer kanaal nog 6. Het hoogste punt bedraagt 92 meter en maximale vaarsnelheid is 5 knoop. Kortom men adviseert alleen voor het Gotakanaal zo’n 5 tot 6 dagen uit te trekken. Tussen haakjes voordat je het Gotakanaal ingaat moet je nog wel een flink bedrag aftikken, gelukkig is dat inclusief havengeld van tussenliggende havens.

We starten bij Mems. Het is het einde van de dag we nemen de eerste sluis, 3 meter omhoog en besluiten te blijven liggen in de havenkom. Er is daar een restaurantje en een bibliotheek waar je boeken kunt lenen om te lezen tijdens je reis door het kanaal. Er wordt roeiles gegeven in de “Ariel” deze naam hebben de dames bedacht voor onze rubberboot. Op het terras wordt een muziek installatie geplaatst. We denken hé wat leuk, gezellig live muziek. Al gauw wordt duidelijk dat er op het terras een gezongen kerkdienst wordt georganiseerd. Het hele dorp loopt uit en wij kunnen meegenieten. ‘s avonds bedenken we onze strategie met lange lijnen en een katrol op het voordek om de sluizen zo handig mogelijk te nemen.

Onze strategie werkt goed blijkt de eerste dag. Je ligt meestal met 4 boten in de sluis, twee aan weerzijde. Met name omhoog gaan kost veel arbeid, daar het water met grote kracht de sluis in stroomt en je de boot op de juiste plaats moet houden. We liggen meestal vooraan in de sluis waar de stroming het grootst is.

We komen tot Norsholm. We leggen aan langs een grote motorboot catamaran. Blijkt van een Nederlander te zijn, met z’n 6 varen ze tot aan Gotenborg. De favoriete bezigheid is klaverjassen met het mes op tafel. De komende paar dagen komen we elkaar regelmatig tegen en drinken we regelmatig een borreltje met elkaar. Het Gotakanaal slingert zich door het landschap met afwisselend landbouw en bossen. De tweede dag bereiken we Berg, hier liggen zogenaamde geschakelde sluizen, hierbij vaar je direct van de ene sluis de andere in. Op deze manier werk je er 7 in de rij af. Na een dag arbeid rusten we uit in de tussenkom naar de volgende sluizen. De temperatuur van het water is goed en schoon, kortom wederom is het lekker zwemmen naast de boot.

We vieren hier de eerste verjaardag aan bord. met verse appeltaart uiteraard. Ook de Hollanders worden getrakteerd op een verse appeltaart en weten dat te waarderen. We eindigen de verjaardag in Motala vlak voor Lake Vattern. We genieten op het terras van een visje en een hamburger. De kids worden getrakteerd op een zweeds kindermenu, wat ze niet weten te waarderen. Motala heeft een grote “lekplats” wat staat voor speeltuin, de dames brengen hier menig uur in door. In de havengids die de zweden uitbrengen staat dit altijd weergegeven, kortom de dames zoeken de havens uit met “lekplats”. Na een rustdag steken we Lake Vattern over, gewoon even ruim 90 meter diep, dit is even andere koek als het ijselmeer. En ja we kunnen zowaar even zeilen, weliswaar scherp maar toch. Te samen met de andere meren vormen ze een geweldig zoetwater voorraad. Direct aan de ander kant komen we aan in Karlsborg en bezoeken daar een oud fort wat initieel aangelegd was in de 17 eeuw en nu nog steeds in gebruik is door het leger. Het is een uitgebreid complex, waar we door een gids een uitstekende rondleiding inclusief film over het leven destijds krijgen.

Karlsborg is ook de plaats waar we kennis maakte met een Zweedse familie, Kerstin, Göran, Wilhelm en Johnathan, waar we verder mee zullen optrekken tot en met Gotenborg. Ze komen uit Stockholm en hebben 6 weken om een rondje zuid zweden te doen. De volgende dag bereiken we het hoogste punt van onze tocht op Lake Vixen. Het vaarwater is hier zeer smal en voert door een landschap waar veel van de oude Zweedse sprookjes zijn ontstaan. Een beetje mystiek.

Vanaf nu schutten we naar beneden. Dit blijkt aanzienlijk eenvoudiger te zijn. We overnachten bij een camping, hier probeert men de mensen met behulp van een veiling van allerlei oude rotzooi te amuseren, we gaan door naar Norkvarn, hier heeft men een leuke speeltuin aangelegd waar de kids zicht prima vermaken. gestaag gaan we veder, je merkt echt dat de vakantie ook in Zweden is begonnen, de wachttijden bij de sluizen nemen toen en we beginnen te verlangen naar het eind van deze eindeloze rij met sluizen. We merken wel dat de Zweden, Denen en Noren gewend zijn aan breed water. Varen op een klein water is voor een aantal zeer lastig. Bert Troost legt ons uit hoe het zit: Het is geen onwil, ze kunnen gewoon niet varen. We sluiten ons aan bij deze stelling en varen defensief..We komen uiteindelijk aan in Sjotorp, het dorpje met de laatste 6 sluizen direct gelegen aan Lake Vannern. Gezamenlijk met onze zweden houden we hier een BBQ, met een hele grote zalm, mmmm.

Lake Vannern, is het 3 na grootste meer in europa. Het IJselmeer is hierbij klein.  De dag dat wij willen oversteken staat er helaas nauwelijks wind, het beetje dat er staat is tegen. Het wordt dus motoren. We willen langs een slot, helaas is de haven te ondiep voor onze boot, we vervolgen onze weg door een soort Skargarder van Lake Vannern, het is hier ongelooflijk druk. Het is weekend en warm, het lijkt wel of geheel Zweden buiten aan het water bivakkeerd. Gezien hetfeit dat het zo druk is, en ons hekanker te licht is besluiten we gezammenlijk met onze Zweedse vrienden om door te varen naar Vanersborg het andere eind van het meer, waar het Trollhattan kanaal begint. We komen ‘s avonds tegen het donker aan, das hier pas om 23:00 aan in Vanersborg, parkeren de boot en nemen gezamenlijk een afzakkertje.

De volgende dag beginnen we aan het Trollhattan kanaal, ongeveer 80 km lang met 6 sluizen. Het kanaal wordt gebruikt voor commercieel scheepsvaart, waardoor zeeschepen, tot aan de havens van Lake Vannern kunnen komen, de sluizen zijn dan ook van een flink formaat en per keer zak je zo’n 7 tot 8 meter. Bij de 2e set sluizen moeten we 4 uur wachten, omdat er een zeeschip omhoog moet. Zucht, we hebben genoeg van sluizen. we leggen aan in een klein haventje “Lilla Edet” bij de laatste sluis. De volgende dag op tijd weg, we liggen alleen in de sluis en stomen geholpen door de stroom van 1 a 2 knopen door naar Gotenborg.

Götenborg

Götenborg, de 2e stad van Zweden, ligt geheel aan de rivier de Gota Alv. In het hartje van de stad ligt een kleine gasthaven “Lilla Bomen”. Een uitstekende plek om als uitval te gebruiken voor bezichtiging van de stad. We vinden een plekje langzij een Amerikaan van origine Zweeds. We liggen strategisch tussen het opera gebouw, een grote driemaster, wat dienst doet als hotel/restuarant en waar we ‘s avonds live muziek van krijgen en aan de andere kant een enorme koopgoot waar je al je overtollige centen kan uitgeven. We verbazen ons over de grote hoeveelheid Noren, die je hier ziet, echter we begrijpen dat Zweden voor hun een goedkoop land is.  Wij verbazen ons zelf ook over de prijzen. Zweden stond bekend als duur, dat was ook de herinnering aan ons eerste bezoek in 2000 hier. Niets is minder waar. Het levensonderhoud, huizen etc. is hier goedkoper als in Nederland. Lange leve de Euro ! We besluiten een extra dag te blijven liggen in Gotenborg.

Er is volop leven in deze haven. ‘s ochtends vanaf 9 uur is het druk vanwege vertrekkers, hun plekken worden direct ingenomen, door diegene die een slechte plek hadden. Je ligt hier niet zoals in Nederland in boxen. maar men heeft in de haven lijnen gespannen tussen de steigers, die in het midden zijn afgezonken.  Je moet zo’n lijn oppikken en aan je achterkant van de boot vastmaken. Diegene die hier niet mee bekend zijn en niets vermoeden een hekanker uitgooien kunnen natuurlijk wel vergeten deze ooit weer op te kunnen halen uit de lijnen kluwen op de havenbodem. Wij hebben deze ervaring gelukkig niet gehad daar onze Zweedse vrienden ons hier op attenderen. Verder heb je in zo’n haven natuurlijk ook een aantal Denen die denken alleen op de wereld te zijn en op de steigers tussen de boten gewoon hun Barbeque aansteken. Bedankt voor de rook en denk  maar niet aan het brandgevaar met al dat plastic.

Omdat woensdag de verjaardag is van Anne, maken we van de dinsdag een feestdag en bezoeken we het pretpark Lisenberg. Een soort Efteling maar dan in Zweden dus. We zijn hier uiteraard niet de enige, maar vermaken ons prima met de 8 banen, botsautootjes, waterscooters, torens, kindertheater etc. Op verzoek van Anne nog effe eten bij de M van Mac D. Het is tenslotte de laatste dag dat ze 3 is. De topattractie van de dag is volgens de dames de 8 baan, maar nog belangrijker zijn de knuffels, een olifant en een giraf die gewonnen worden in goktent. Ze krijgen de naam “Lolifant” en “Langnek” en worden angstvallig vastgehouden. ‘s avonds vallen de dames in diepe coma na deze dag, tijd voor het bakken van een appeltaart (de hele haven geniet mee van de geur) en de boot versierd met ballonnen en slingers.

Anne’s verjaardag. De dag begint met uitpakken van de kado’s, bedankt opa’s en oma’s en tantes !. Onze Zweedse vrienden komen op de koffie en nemen ook nog een kado mee, zo wordt het toch nog een echte verjaardag. We nemen hier tevens afscheid van hun, onze reisschema’s lopen uiteen. We vertrekken na het bunkeren van diesel naar een natuureilandje Vrängö even ten zuiden van Gotenborg. Hier vinden we een rustige plek in de haven en vermaken we ons prima op een nabij gelegen strandje. Zo sluiten we ook Anne’s verjaardag af.

Denemarken II

De tijd vliegt voorbij, de dagen rijgen zich aaneen, we moeten nu aan de terugreis gaan denken. Pakken we de Zweedse westkust verder naar beneden of pakken we Denemarken. De Zweedse westkust onder Gotenborg is niet zo interessant bovendien is de windverwachting gunstig voor een oversteek naar Denemarken, via het eiland Laeso. Wij op weg, prima zeilweer effe na het middaguur komen we in de oosterlijk haven aan. Het is druk, we vinden een plaatsje langzij. vlakbij is een strandje en gezien de temperatuur gaan we snel daarheen om verkoeling te zoeken. De volgende dag gaan we op tijd weg, het is bewolkt, zou er regen komen?? We hopen er wel op, een beetje verkoeling is welkom. De weermannen hadden het over een licht onweersfront, we verwachten er dus niet veel van. We leggen, na nog een dolfijn gezien te hebben, aan de eind van de dag aan in Asaa, een klein haventje, waar het niet druk is, waarschijnlijk vanwege de beperkte diepgang in de haven. Het is er 2,3 m wij steken 1,90 en er is zo’n 40 cm tij hier dus het past net. Heerlijk rustig na Laeso en de kids vermaken zich prima op de 2 grote springkussens. ‘s avonds begint het zowaar even te regen. De eerste regen na 4, 5 of waren het nu 6 weken ?

We hanteren met deze temperaturen een ander dag schema. We vertrekken vroeg, vaak tussen 6 en 7 ‘s ochtends. We zijn dan rond het middag uur op de plaats van bestemming. Het is dan ook nog niet super druk in de haven, kunnen dus een goed plekkie uitzoeken. Gaan naar een strandje of houden Siesta totdat rond een uur of 4 de temperatuur weer wat draaglijker wordt. Dit schema bevalt ons prima. Zo varen we naar Grenaa, heerlijk zeilwind en een plek waar het altijd superdruk is. Het lijkt hier wel een reünie van Sweden Yachts. Er liggen zowaar 3x 34’er, 1x 38’er, 2x 42’er en 1x een gloednieuwe 45’er. Onder het motto je moet altijd wat voor je dromen overhouden ! In Grena houden we een rustdag, om de broodnodige was te doen en een bezoek te brengen aan het Kattegat centrum.  Het is een soort dolfinarium waar men het zeeleven laat zien, waarbij men ook leuke dingen heeft geregeld voor de kids. krabbetje vangen, zeester en rog aaien etc. Ze vermaken zich prima.

We varen vervolgens door naar Samso, wederom prima zeilwindje en zeer drukke haven. We liggen dit keer in een rijtje van 7. Gezien de beperkte wind gedeurende de nacht wordt dit als verantwoord geacht. De Denen vinden het dan ook niet nodig om een extra lijntje uit te leggen ! ‘s avonds wordt er op het strandje naast de haven nog een vreugdevuur ontstoken. De vreugde wordt nog groter in de haven als vervolgens de politie met loeiende sirene arriveert en vervolgens de brandweer met 3 wagens. Het vreugdevuur wordt rap geblust onder groot applaus van de hele haven. Ze hebben natuurlijk gelijk, het is hier overal kurkdroog en een bosbrand heb je hier zo. Door naar Nyborg, dit is de oude veerhaven die voordat de grote Beltbrug gebouwd werd enorm belangrijk was. Nu heeft men gezocht naar ander vormen van werkgelegenheid. We sluiten de dag af met een lekkere barbeque. Je merkt dat Kim en Anne volledig gewend zijn aan iedere dag een vreemde haven. Ze zoeken zelf speelplaatsen op, de toilet, en als je ze centen meegeeft voor ijs dan komen ze met hun ijsjes terug, terwijl ze maar één woord Deens kunnen spreken “Tak” ofwel bedankt. De spelregeltjes met de zwemvesten zijn bekend en daar wordt de hand aan gehouden.

Na Nyborg gaan we door naar Marstal een plaatsje op het eilandje Aero. Het is voor de verandering een dag met weinig wind, maar wel weer bloedheet. Het is een leuk plaatsje met diverse smalle steegjes en kleurrijke huizen. inmiddels wel volledig ingericht op toerisme. Van Marstal gaan we door naar Laboe met behulp van een uitstekend oosten windje. We zitten inmiddels weer in Duitsland !

De terugtocht

Het laatste stuk van onze reis wordt bepaald door een stormdepressie. Hoe werkt het ? Het stuk van de Elbe af naar Nederland moet je wel even plannen. De Elbe is een snelstromende rivier, die je niet af moet gaan met stroom tegen wind. Verder is de afstand van Cuxhaven tot de ingang bij Vlieland zo’n 150 mijl. iets wat je niet op één dag aflegt. Een tussenstop maken in Noorderney of Borkum staat niet op ons verlanglijstje. Tel daarbij op dat de heersende windrichting westelijk is, dus tegen, betekend dat je dit stuk even moet plannen. We beginnen dus bij Kiel (op vrijdag) het weer nauwkeurig in de gaten te houden. En zien dat we net te laat zijn om nog over te steken voor een stormdepressie die op dat moment nog westelijk van Ierland ligt. Deze depressie verschuift zeer langzaam oostelijk en zal ook in Nederland een einde maken aan de langdurige periode zomerweer. We besluiten dan ook nog even in de uitstekende haven van Laboe te blijven liggen en bezoeken daar het zwembad veelvuldig. Op maandag vertrekken we door het Kielerkanaal en stoppen onze tocht 20 km voor Brunsbuttel waar een enorme regenbui inclusief hagel over ons heen krijgen. In 3 kwartier valt er wel 10 cm neerslag. We liggen dan net vast aan een aantal palen aan de zijkant van het kanaal. We kunnen niet van onze boot. Maar aan weerzijde liggen meerdere Nederlanders waar je een praatje mee kunt maken. De volgende dag vertrekken we vroeg richting Cuxhaven, zodat we tij mee hebben. Na het brandstof bunkeren volgt nog een klein foutje, zodat we met een ietwat scheve preekstoel aanmeren in Cuxhaven. Hier wachten we op een gaatje in het weer te samen met nog veel meer Nederlanders. De weersinformatie verkrijgen we via marifoon, weerfax en RTTY, echter allemaal van dezelfde bron de Seewetterdienst te Hamburg. Duidelijk wordt dat de modellen grote moeite hebben bij het voorspellen van weerbeeld. Uiteindelijk besluiten we donderdag ochtend te gaan. Eenmaal buiten blijkt de wind nog stevig in de zuidwesten hoek te zitten, dus pal tegen = motoren. Verder wordt er en passant ook nog een hurricane melding met windkracht 11 voor ons gebied verspreid. We besluiten terug te gaan naar Cuxhaven, kortom de Elbe met de wind in de rug weer op. Met een gemengd gevoel liggen we weer in Cuxhaven. De windkracht 11 zijn we nergens tegengekomen, maar het duurde wel tot ver in de avond voordat de wind richting noorden draaide. Oma biedt aan de kinderen op te halen uit Cuxhaven zodat we gezamenlijk terug kunnen varen. Vrijdag aan het eind van de dag arriveert ze gezamenlijk met Huub. We eten gezamenlijk wat in het havenrestaurant en nemen afscheid van Kim en Anne. De weersvooruitzichten voor zaterdag en zondag zagen er goed uit. Wind uit noordelijke richtingen variërend tussen de 3 en 5. Kortom Zaterdagochtend om 8:30 de trossen los, gezamenlijk met de Sam-Sam (Leiden) en de Motion en nog zo’n 40 boten op weg. Het ging prima, eenmaal buiten nam de wind toe tot windkracht 5 om ook niet meer af te nemen. We stoven met een gemiddelde snelheid van 6,8 knoop over 24 uur langs de waddeneilanden. Weet dat de berekende maximale rompsnelheid van de Nirvana op 7,2 ligt, kortom het ging heel snel. ‘s nachts was het druk op het water, we zaten vlak bij de shipping lane en daar werd driftig gepatrouilleerd om eventuele smokkelaars te vinden. Maar het mooiste is wel; de sterrenhemel, kraakhelder en dus miljoenen sterren en regelmatig een meteoriet. Je voelt je heel klein.

Door onze snelheid arriveren we 5 uur voor het tijdstip waarop we stroom mee zouden krijgen bij Vlieland. We besluiten daarom om door te gaan richting Den Helder. Ook daar komen we iets te vroeg rond 11:00 uur aan. Maar besluiten niettemin het Molengat te nemen en direct door te varen naar Den Oever. Hier liggen we rond 15:00 afgemeerd om vervolgens na een goede maaltijd lekker te gaan snurken. ‘s avonds zitten we ietwat onwennig zonder de kids te genieten van de avond. Uiteindelijk was het een heerlijke tocht !

Met Opa afgesproken dat hij met Kim en Anne naar Hindelopen kwam. Wederzijds worden de verjaardagscadeaus uitgewisseld, ra ra wat kan dat zijn ? Juist het begint met een C en eindigt op ognac. Na lekker gegeten te hebben in het havenrestaurant en de foto’s bekeken te hebben gaan we alle 5 naar bed. Nog lekker een dagje zwemmen. Kim en Anne raken hier bevriend met Itzar, Itzar is de badmeester, leuke goozer van 17 jaar, de dames zijn niet weg te slaan bij hem en praten honderduit. Is de pubertijd nu als begonnen ?? We nemen uiteindelijk toch afscheid van hemen varen vervolgens terug naar Lelystad.

We zijn weer thuis !